خوشبختی یک مفهوم کلی است که بر اساس دیدگاه های مختلف رنگ و لعابش تغییر می کند.
خوشبختی برای هر یک از انسان ها یک معنا و یک مفهوم خاص دارد.
عده ای خوشبختی را در رفاه مادی می بینند و تصور می کنند که اگر زندگی شان در رفاه غرق شود؛ حس خوشبختی خواهند کرد.
چنین کسانی بی شک به چیزی که در انتظارش هستند، لااقل در این جهان دست نخواهند یافت.
چرا که میل و طمع انسان به مادیات پایانی ندارد و هر چه رفاه بیشتری را کسب کند به دنبال گسترش دامنه های آن بر خواهد آمد.
عده ای نیز خوشبختی را در سلامتی تن و روان می دانند و معتقدند اگر چهار ستون بدن شان استوار و محکم باشد، خوشبختند.
عده ای نیز خوشبختی را در آرامش می بینند. آرامشی که در تمام لحظات بر زندگی شان سایه افکنده است.
اما آرامشی که مطلوب انسان است نیز در این جهان به طور کامل مهیا نمی شود.
انسان در مراحل مختلف زندگی در کوره های حوادث گداخته می شود و آبدیده می گردد.
سختی هایی را از سر می گذراند و در طی مراحل گوناگون تجربه کسب می کند.
واقعیت این است که خوشبختی تنها یک چیز نیست.
مجموعه ای از شرایط محیطی، شرایط روحی و روانی است که باعث می شود انسان به شعف درونی دست پیدا کرده و احساس خوشبختی و سعادت کند.
خوشبختی برای انسان خدا باور و مومن جور دیگری رقم می خورد. مومنان غرق شدن در خدا را عین خوشبختی می دانند.
لحظه ای عبادت و راز و نیاز با معبود و مورد توجه خاص او قرار گرفتن، بارقه ای از امید در دل هایشان روشن می سازد که آنها را به خوشبختی می رساند.
شاید به گمان عده ای خوشبختی موعود در این جهان قابل دستیابی نباشد.
باید برای رسیدن به آن در این جهان تلاش کرد و در جهان دیگری در آغوش خداوند به آن رسید.
رسیدن به خوشبختی نیز همانند هر مفهوم ناب دیگری، مقدماتی نیاز دارد که انسان باید آن را فراهم کند.
گاهی مهربانی کردن های بی دلیل به هم نوع، گاهی غرق شدن در محبت نزدیکان و گاهی خود را وقف خدا کردن، می تواند پلی باشد برای رسیدن به خوشبختی.
گاهی ما انسان ها در اثر فشار مشکلات به ستوه می آییم و زبان به شکوه می گشاییم و تصور می کنیم که هیچ گاه خوشبخت نبوده و نخواهیم بود.
اما گاهی باید بینش خود را به هستی و جهان پیرامون تغییر دهیم.
گاهی خوشبختی همان لحظه هایی است که از دست می دهیم و بی توجه از کنارش می گذریم.
گاهی لازم است بی بهانه لبخند بزنیم، بی بهانه مهربان باشیم و سخاوتمندانه خود را وقف محبت کنیم.
گاهی همان لذتی که در شاد کردن دیگران هست حس خوشبختی واقعی را برای ما به ارمغان می آورد.
انسان هایی که به راحتی از خطای دیگران چشم پوشی می کنند؛ انسان هایی قوی و توانمندی هستند.
اینها کسانی هستند که اجازه نمی دهند تکان های زندگی آرامش درونی شان را خدشه دار کنند.
بنابراین خوشبختند.
چون توانایی این را دارند که با مشکلات دوستانه مواجه شوند و پیروزمندانه از میدان مبارزه بیرون بیایند.
اگر ما بتوانیم دیگرانی را که باعث آزارمان شده اند به سهولت ببخشم و از خطایشان چشم پوشی کنیم؛ در واقع توانسته ایم ذهن خودمان را از بار سنگینی که مجبور بود تا مدت ها آن را حمل کند، خلاص کنیم.
وانمود کنید که هر اتفاقی در زندگی شما هدفی را دنبال می کند. به این ترتیب حتی برای شکست ها و ناامیدی ها هم هدفی وجود خواهد داشت.
هر مصیبتی در زندگی شما بیشتر از آنکه یک مصیبت باشد فرصت و موقعیتی است که در انتظار تغییر عقیده ی شماست.
ما برای آموختن و رسیدن به خوشبختی زاده شده ایم. مبارزه است که قدرت را به وجود می آورد نه سستی و خمودگی. انسان های خوشبخت، انسان هایی هستند که در تکاپوی کسب مهارت ها و جستجوی ناشناخته ها هستند.
احساس خوشبختی چیزی است که هر کس در اعماق وجود خود به آن پی می برد. حتی اگر دیگران شما را به ظاهر خوشبخت تصور نکنند. …
گاهی وقت ها چیزی که ما را از احساس شعف درونی و خوشبختی باز می دارد، مقایسه شدن و مقایسه کردن است.
گاهی به نا حق با دیگران مقایسه می شویم.
در حالی که توانایی های ما با دیگران متفاوت است، علایق ما متفاوت است و دیدگاه ما به زندگی فرق دارد. و گاهی خودمان دست به مقایسه می زنیم و باطن زندگی مان را با ظاهر زندگی دیگران مقایسه می کنیم و با دیدن رنگ و لعاب ظاهری زندگی های دیگر احساس شکست می کنیم.
انسان های خوشبخت برای خودشان زندگی می کنند و قطعا جز برای لذت بردن و تحسین کردن به اطراف خود نمی نگرند.
اگر می خواهیم خوشبخت باشیم و از زندگی لذت ببریم باید مقایسه را از زندگی مان خط بزنیم.
چه درباره ی خودمان و چه درباره ی عزیزان مان. چرا که خوشبختی در کنار خانواده است که معنا می یابد.
وقت گران بهای خود را با گفتن این جمله که چرا دنیا جای بهتری نمی شود؟ هدر ندهید! این کار فقط اتلاف وقت است.
سوالی که باید پرسیده شود، این است که چطور می توانم دنیا را جای بهتری کنم؟
حتما برای این سوال پاسخی هم وجود دارد.
برای خوشبخت بودن هر وسیله ای در اختیار ما نهاده شده است. ما به دنیا آمده ایم تا شاد و پیروز و سربلند زندگی کنیم.
تمام موانع را از پیش پا برداریم و شکوه و زیبایی های درون را آشکار بسازیم.
از یاد نبریم که شکوه و عظمت از آن پروردگار است و خدا قادر به انجام هر کاریست.
پس تا زمانی که با او یکی هستیم نباید از چیزی بهراسیم.
منبع : www.aroos.co
Views: 185
