شاید تا بحث طرح و برنامه های درآمد زا می شود عده ای به سرمایه گذاری های آنچنانی و راه اندازی کارخانجات صنعتی و .. فکر می کنند و چون اینگونه به موضوع می نگرند عطایش را به لقایش می بخشند. در حالی که آحاد جامعه و خصوصا اقشار آسیب پذیر می توانند با کمی همت و پشتکار و توکل به خدای رزاق و کریم و با سرمایه اندک خود و یا با اعتمادسازی و جمع آوری سرمایه های سرگردان اطرافیان برنامه ها و طرح های زود بازده خوبی را اجرا کنند.
کافی است ابتدا امکانات و لوازم و شرایط خود را در نظر گرفته و در نتیجه مطابق آن طرح درآمدزای مناسب را انتخاب کرده سپس مهارت لازم را به دست آورده و آنگه به سرمایه گذاری بیاندیشند.
پس علی رغم آنچه که اکثرا می اندیشند در طرح های درآمدزا حرف اول را سرمایه نمی زند بلکه ابتدا باید انگیزه های لازم را ایجاد و یا احیاء کرده و آن وقت مراحل بعدی را طی نموده تا در نهایت به سرمایه برسد.
به منظور منظم تر شدن بحث، و از آنجا که لازم است این طرح ها و برنامه ها حقیقتا درآمدزا باشند و نه درآمد سوز لذا مراحل اجرای حکیمانه طرح ها و برنامه های در آمد زا را در سه گام :
۱) بررسی شرایط و امکانات و لوازم موجود
۲) کسب مهارت لازم
۳) سرمایه گذاری
همراه با بیان بعضی طرح ها به شرح زیر بیان می کنیم:

گام اول: بررسی شرایط و امکانات و لوازم موجود.

منظور از بررسی شرایط از علاقه و دوست داشتن ها آغاز شده تا زمان هایی که می توان صرف این کار کرد.
پیری با تجربه می گفت: مرد خوشبخت کسی است که کارش را دوست داشته باشد.
علاقه و دوست داشتن ما در یک کار موجب انگیزه و انگیزه موجب تمرکز در کار می گردد. و تمرکز = موفقیت.
پس لازم است ابتدا علاقه ی خود را که هر کس بیش از هر کس بر آن آگاه هست پیدا کرد. در این باره انشاءالله در قسمت حرکت و تلاش بیشتر سخن خواهیم گفت. انشاءالله

اینک فرض کنید من علاقه ی خویش را در رشته کشاورزی یافتم.
در این رشته هزاران شغل و طرح را می توان پیش برد:
باغبانی – گاوداری – پرورش مرغ – گلخانه داری – پرورش بلدرچین – پرورش قارچ خوراکی – پرواربندی گوسفند – زنبوداری و…
حال باید به شرایط و امکاناتی که دارم بنگرم مثلا اگر یک زیرزمینی نم دار و قدیمی و یا یک فضای زیر شیروانی در منزل موجود است می توانم پرورش قارچ را به عنوان یک طرح خوب و درآمد زا انتخاب کنم.

و یا اگر من علاقه خود را در رشته هنرهای دستی یافتم طبعا در این رشته طرح های مختلفی چون:
خیاطی – قلاب بافی – مکرومه بافی – چرم دوزی – گلدوزی و .. را می توان اجرا کرد.
خوب برای هر کدام از کارهای فوق شرایط مکانی و لوازم کار خاص خود لازم است.
پس نگاه می کنم فرضا اتاقی برای خیاطی و چرخی مناسب برای چرخاندن موجود است یا خیر.
و یا اگر علاقه خود را در رشته آشپزی پیدا کردم در این رشته طرح هایی چون :
آشپزی – شیرینی پزی – کیک پزی می تواند پیگیری شود.
حالا نگاه می کنم حداقل های لازم این طرح وجود دارد مثلا گاز و آشپزخانه ای مناسب موجود است و یا می تواند تهیه شود.
آنگاه طرح خودم را انتخاب می کنم.

پس با توجه به علاقه ی خود به رشته کاری و با توجه به شرایط و لوازم لازم به طرح و شغل مورد نظر در آن رشته می رسم.

گام دوم: کسب مهارت لازم؛

دقت کنید در گام اول فقط یک طرح را، صرفا انتخاب کردم در این مرحله مطابق انتخاب خود باید مهارت مکفی را بیاموزم در غیر این صورت حتما با مسائلی روبه رو خواهم شد که از حل آنها بر نخواهم آمد.
کسب مهارت با شرکت در کلاس ها و دوره های لازم یا شاگردی یک فرد خبره و یا با همراهی یک مشاور و راهنمای کار و..
این نکته را تاکید می کنیم که بدون مهارت حتی اگر علاقه و انگیزه قوی هم باشد نباید وارد در کاری شد چرا که به محض مواجه شدن با مشکلات و مسائل کار و عدم توانایی در حل آن انگیزه ها و علاقه مندی ها نیز خدای ناکرده رو به اضمحلال خواهد رفت.

گام سوم: سرمایه گذاری؛

نکته مهم در این میان خرد نگری و شروع با یک کارگاه زود بازده کوچک است و نه یک کارخانه بزرگ صنعتی.
چرا که کارگاه و یا فرض ما یک سالن قارچ کوچک سرمایه اولیه ی کمی می طلبد و درنتیجه تهیه و جمع آوری آن کار راحتی خواهد بود.
بهترین پیشنهاد به شرط رعایت اصل امانت داری و اعتماد سازی، جمع آوری سرمایه های سرگردان اقوام و خویشان و مؤمنینی است که دوست دارند سرمایه اندک خویش را در مسیر اقتصاد مقاومتی و اشتغال زایی صرف کنند.
اینجاست که با اتکاء به خدای مهربان و توکل بر او که همواره او و ولی اش علیه السلام کمک کار ضعیفان و اقشار آسیب پذیر بوده اند وارد عرصه کار و جهاد اقتصادی درآمدزا خواهیم شد.
انشاءالله