به نیکی می اندیشم.
به آنچه در لبخند مهربان این مردم موج می زند.
به روحِ پاک مردان و زنانی که شادی های خود را نثار دیگران می کنند.
به صف مشتاقان نیکوکاری.
ای خدای نیکوکاران،
هزاران آفرین بر خلقتِ تو.
چه نیکو از روح خویش در پیکر اینان دمیده ای.
چه سزاوار در دامان مهربانی خود، اینان را پرورانده ای.
تو را سپاس ای خدای نیکوکاران.
ارسالی توسط وصال
برگرفته از: www.hawzah.net
Views: 174
