وقال صلّی الله علیه و آله و سلّم یوماً لأصحابه:« تصدَّقوا فقال رجل: إنَّ عندی دیناراً؟ قال: أنفقه علی نفسک قال: إنَّ عندی آخر؟ قال: أنفقه علی زوجتک، قال: إنّ عندی آخر؟ قال: أنفقه علی ولدک، قال: إنَّ عندی آخر؟ فقال: أنفقه علی خادمک، قال: إنَّ عندی آخر؟ قال: أنت أبصر به».

روزی پیامبر اسلام (ص) به اصحاب خود فرمودند: صدقه بدهید. شخصی برخاست و گفت: من دیناری دارم ( آیا آن را صدقه بدهم؟) فرمودند: آن را برای خودت خرج کن. عرض کرد: دینار دیگری هم دارم؟ فرمودند: آن را در مخارج همسرت مصرف کن. عرض کرد: امّا دینار دیگرم را؟ فرمودند: خرج فرزندانت بنما. گفت: باز هم پول دارم؟ فرمودند: برای خادم و پیشخدمت خود خرج کن. عرض کرد: دینار دیگری هم دارم؟ فرمودند: خودت می دانی و هر کاری صلاح است با آن انجام بده ( و آن را صدقه بده)

منابع:

محجه البیضاء- فیض کاشانی،ج ۲ ص ۱۰۸


امام سجّاد (ع) عازم حجّ بود از مدینه بیرون آمد و به طرف مکّه حرکت کرد خواهرش حضرت سکینه (س) هزار درهم برای برادرش امام سجّاد فرستاد تا در سفر حجّ مصرف کند. وقتی که امام سجّاد (ع) به پشت سرزمین حرّه ( دو کیلومتری مدینه) رسید آن مبلغ را به آن حضرت رساندند. امام سجّاد (ع) آن هزار درهم را پذیرفت. هنگامی که از آنجا گذشت هنوز چندان دور نشده بود که عدّه ای از فقراء را در آنجا دید همه ی آن هزار درهم را بین آن ها تقسیم نمود و برای خود چیزی از آن نگه نداشت.

منابع:

داستانهایی از زندگی چهارده معصوم- محمدی،ص ۹۲


یکی از شیعیان به نام داود رقّی میگوید: پسرعمویی داشتم که شخصی معاند و خبیث بود، در حال حرکت به سوی مدینه بودم که متوجه شدم وضع زندگی او و خانواده اش پریشان است. مقداری کمک برای او فرستادم و به سوی مقصدم حرکت کردم. در مدینه به محضر امام صادق علیه السّلام شرفیاب شدم، نزد آن حضرت نشسته بودم که ابتدا به سخن کرد و فرمود: ای داود! روز پنجشنبه اعمال شما را بر من عرضه کردند وقتی در میان اعمال تو صله ای را که به پسرعمویت داده بودی مشاهده کردم، خوشحال شدم. می دانم که این صله ی تو ( و جفای او) موجب تسریع در اجل او خواهد شد…

منابع:

ادب فنای مقربان – جوادی آملی،ص۱۵۵


از گفتنی های جالب اینکه: هنگام شهادت حضرت صادق علیه السلام، دو موضوع ( صله ی رحم و نماز) دیده شده که آن بزرگوار تأکید و توجّه بسیار به آن نمود:
۱-هر وقت به هوش می آمد از بستگان نزدیک می پرسید و نام آنها را می برد و می فرمود: به فلانی و فلانی آنقدر پول بدهید و حتی نام یکی از بستگانش را که شمشیر به رویش کشیده بود، ذکر کرد و فرمود: فلان مقدار پول به او بدهید. یکی از کنیزان آنحضرت به نام « سالِمه» عرض کرد: آیا به کسی که با شما دشمنی کرد، پول می دهی؟ فرمود: می خواهم مشمول این آیه باشم که خداوند می فرماید:
وَ الَّذِینَ یَصِلُونَ ما اَمَرَ اللهُ بِهِ اَنْ یُوصَلَ وَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَ یَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ… اُولئکَ لَهُمْ عُقْبَی الدّارِ.
:« و آنانکه پیوندهائی را که خداوند به آن امر کرده برقرار می نمایند ( یعنی صله رحم می کنند)… عاقبت نیک در سرای دیگر از برای آنها خواهد بود».
( رعد- ۲۱ و ۲۲)

منابع:

سوگنامه (ترجمه) – اشتهاردی،ص ۸۶

بازدیدها: 84

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

5 × دو =