بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیک یا سید الکریم
عجل الله تعالی فرجک الشریف
یسع بن حمزه می‌گوید:
در مجلس حضرت رضاعلیه السلام بودم و جمعیت بسیاری در مجلس حضور داشتند و از آن حضرت سؤال می کردند و از احکام حلال و حرام می‌پرسیدند و امام رضاعلیه السلام پاسخ آنها را می‌داد، در این میان، ناگهان مردی بلند قامت و گندمگون وارد مجلس شد و سلام کرد و به امام هشتم علیه السلام عرض کرد:
من از دوستان شما و پدر و اجداد پاک شما هستم در سفر حج، پولم تمام شده و خرجی راه ندارم تا به وطنم برسم، اگر امکان دارد، خرجی راه را به من بده تا به وطنم برسم، خداوند مرا از نعمتهایش برخوردار نموده است وقتی به وطن رسیدم، آنچه به من داده‌ای معادل آن، از جانب شما صدقه می‌دهم، چون خودم مستحق صدقه نیستم.
امام رضا به او فرمود:
“بنشین، خدا به تو لطف کند”
سپس امام رو به مردم کرد و به پاسخ سؤالهای آنها پرداخت. سپس مردم همه رفتند و تنها آن مرد مسافر و من و دو نفر دیگر در خدمت امام ماندیم. امام علیه السلام به ما فرمود:
اجازه می دهید به خانه اندرون بروم؟ یکی از ما عرض کرد:
“خداوند امر و اذن شما را بر ما مقدم داشته است.”
حضرت برخاست و وارد حجره ای شد و پس از چند دقیقه باز گشت و از پشت در فرمود:
“آن مرد (مسافر) خراسانی کجاست؟
وی بر خاست و گفت:
“اینجا هستم.”
امام از بالای در دستش را به سوی مسافر دراز کرد و فرمود:
این مقدار دینار را بگیر و خرجی راه خود را با آن تامین کن و این مبلغ مال خودت باشد دیگر لازم نیست از ناحیه من، معادل آن صدقه بدهی، برو که نه تو مرا ببینی و نه من تو را ببینم. مسافر خراسانی پول را گرفت و رفت.
یکی از ما به امام رضا علیه السلام عرض کرد:
“فدایت گردم که عطا کردی و مهربانی فرمودی ولی چرا هنگام پول دادن به مسافر، خود را نشان ندادی و پشت در خود را پنهان کردی ؟!
امام رضاعلیه السلام در پاسخ فرمود:
“از آن ترسیدم که شرمندگی سؤال را در چهره او بنگرم از این رو که حاجتش را بر می آورم و آیا سخن رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم را نشنیده‌ای که فرمود:
“پاداش آن کس که کار نیکش را می‌پوشاند معادل پاداش هفتاد حج است و آن کس که آشکار گناه می‌کند، مورد طرد خدا است و آن کس که گناهش را می‌پوشاند، (درصورت توبه) مورد آمرزش خدا قرار می‌گیرد.
داستان دوستان/محمد محمدی اشتهاردی
بازدیدها: 119